W 75. rocznicę rozpoczęcia akcji ‚Burza’ oraz bitwy pod Pielaszowem w Zamku Królewskim w Sandomierzu odbyło się kolejne spotkanie z cyklu „Pamięci Sandomierskich Kolumbów”. W czasie spotkania pośmiertne odznaczenia państwowe wręczono członkom rodziny kpt. Tadeusza Kucharskiego ‚Rzewuskiego’ oraz kaprala podchorążego Jerzego Tadeusza Kucharskiego ‚Lisa’ – żołnierzy AK Sandomierz.
Prezydent odznaczył kapitana Tadeusza Kucharskiego – ostatniego komendanta Obwodu AK Sandomierz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, zaś jego syna – poległego w bitwie pod Pielaszowem Jerzego Tadeusza Kucharskiego – Krzyżem z Mieczami Orderu Krzyża Niepodległości.
W imieniu prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przekazania odznaczeń dokonał wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej oraz dyrektor Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN. dr hab. Krzysztof Szwagrzyk:
Odznaczenia odebrali: Jerzy Kapka – wnuk kpt. Tadeusza Kucharskiego oraz Marcin Kapka – wnuk stryjeczny kpr. pchor. Jerzego Tadeusza Kucharskiego.
Jak rodzina wspominała kapitana Tadeusza Kucharskiego, mówi jego wnuk Jerzy Kapka:
Marcin Kapka – prawnuk kapitana Kucharskiego – podkreślał emocjonalny aspekt uroczystości:
Sylwetki odznaczonych przybliżył uczestnikom spotkania Robert Piwko z Delegatury Instytutu Pamięci Narodowej w Kielcach:
Jak podkreśla Robert Piwko, chodzi o to, by przywrócić pamięć jak największej liczby osób walczących o niepodległość oraz dbających o przekazywanie wiedzy o nich.
Wojewoda Agata Wojtyszek podkreślała wagę uroczystości:
Burmistrz Marcin Marzec wskazywał na godne naśladowania postawy uhonorowanych żołnierzy:
Dyrektor Muzeum Okręgowego Dominik Kacper Płaza, który był współorganizatorem spotkania, zapowiedział kontynuację spotkań poświęconych „Sandomierskim Kolumbom”:
Organizatorami spotkania była Delegatura IPN w Kielcach oraz Muzeum Okręgowe w Sandomierzu.
Patronat medialny Radio Leliwa.
(Joanna Sarwa)
——————-
Kpt. Tadeusz Kucharski urodził w 1897 r. w m. Walentynów w okolicach Kutna. Był synem Kajetana i Zofii z d. Piaseckiej. Został wychowany w poszanowaniu dla polskich tradycji niepodległościowych. W okresie I wojny światowej był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 r. jako ochotnik wstąpił do Legii Akademickiej (w okresie późniejszym przeformowanej w 36 pułk piechoty). Walczył na froncie ukraińskim, m.in. w obronie Lwowa, pod Kamionką Strumiłową, Żółkwią, Sokolnikami, Kulikowem, Winnikami, i Skniłowem. W tym czasie zrezygnował ze studiów na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej.
W 1920 r. został mianowany na stopień podporucznika. W latach 1921‒1929 r. służył w szeregach 4 pułku saperów w Sandomierzu. Tam poznał Bronisławę Brodzką z którą założył rodzinę. Małżeństwo doczekało się trójki dzieci: córek Ireny i Zofii oraz syna Jerzego Tadeusza. W latach trzydziestych XX w. Tadeusz Kucharski pełnił wysokie funkcje w Wojsku Polskim. Od 1930 r. był kierownikiem Zarządu Fortecznego w Toruniu. Następnie w 1936 r. został przeniesiony na Wybrzeże. Tam pełnił obowiązki zastępcy szefa fortyfikacji Wybrzeża Morskiego w Gdyni. Był jednym z twórców systemu umocnień polowych wokół Gdyni oraz fortyfikacji stałych pod Jastarnią. W czasie wojny obronnej 1939 r. dowodził 16 batalionem saperów, który stanowił część 16 Dywizji Piechoty.
Po zakończeniu działań zbrojnych wrócił do Sandomierza. Pracował w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej „Rolnik”, a jednocześnie włączył się w działalność struktur polskiego podziemia niepodległościowego. Od 1941 r. kierował pracami Referatu IV (kwatermistrzostwo) w Komendzie Obwodu ZWZ‒AK Sandomierz. Kpt. Tadeusza Kucharskiego uznaje się za ostatniego komendanta Obwodu AK Sandomierz. W grudniu 1944 r. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Resortu Bezpieczeństwa Publicznego PKWN. Po opuszczeniu aresztu „bezpieki” w Lublinie wrócił do Sandomierza. W ostatnich latach życia zmagał się problemami zdrowotnymi. Kpt. Tadeusz Kucharski „Rzewuski” zmarł w 1952 r. Jego ciało spoczywa na cmentarzu katedralnym w Sandomierzu. W listopadzie 2018 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej pośmiertnie odznaczył Kapitana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
—————
Jerzy Tadeusz Kucharski „Lis” był synem Tadeusza i Bronisławy z d. Brodzkiej. Urodził się w 17 czerwca 1926 r. w Sandomierzu. Dzieciństwo i młodość spędził w miastach ‒ miejscach służby swojego ojca. Przed wojną ukończył szkołę powszechną w Gdyni. Podczas okupacji wraz z rodzicami i siostrą mieszkał w Sandomierzu. Pracował, a jednocześnie włączył się w działalność konspiracyjną. Uczestniczył w tajnym nauczaniu jako uczeń gimnazjum i liceum. W 1944 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Był również żołnierzem Podobwodu AK Sandomierz. W ramach akcji „Burza” służył w szeregach batalionu kpt. Ignacego Zarobkiewicza „Swojaka”. Kpr. pchor. Jerzy Tadeusz Kucharski „Lis” zginął śmiercią żołnierza w trakcie bitwy pod Pielaszowem (30 VII 1944 r.). Jego ciało zostało złożone w masowym grobie. Wiosną 1945 r. zostało ekshumowane i przeniesione na cmentarz katedralny w Sandomierzu. Postawieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z lutego 2019 r. został odznaczony Krzyżem z Mieczami Orderu Krzyża Niepodległości.
(oprac. Robert Piwko)
