Janusz Sobolewski, Magdalena Kapłan, Grażynka Milarska, Bożena Wódz i Elżbieta Żak to osoby nominowane w plebiscycie „Sandomierzanin Roku”. Poniżej przedstawiamy sylwetki nominowanych (materiały przesłane przez kapitułę plebiscytu):
Magdalena Kapłan
Dr hab. inż. Magdalena Kapłan prof. uczelni, absolwentka Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, pracownik naukowo – dydaktyczny Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu w Instytucie Produkcji Ogrodniczej w Zakładzie Sadownictwa, Szkółkarstwa i Enologii, wiceprezes Sandomierskiego Stowarzyszenia Winiarzy. Jako uczestnik, aktywnie bierze udział w wielu konferencjach naukowych oraz branżowych, zarówno międzynarodowych jak i krajowych.
Jest absolwentką studiów podyplomowych z zakresu enologii na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Od 2001 roku wraz z mężem Grzegorzem prowadzą Winnicę i Szkółkę Winorośli NOBILIS w Faliszowicach. Jako wieloletni producenci materiału nasadzeniowego przyczynili się do powstania wielu przydomowych winnic na Sandomierszczyźnie. Od 2015 roku po wprowadzeniu swoich win na rynek corocznie uzyskują liczne medale na krajowych i międzynarodowych konkursach.
Z Ziemią Sandomierską związana od dziecka, jako ekspert z zakresu uprawy winorośli aktywnie przyczynia się, wspomagając powrót Sandomierszczyzny do korzeni winiarskich. Jej działania w tym zakresie szeroko obejmują organizację i prowadzenie licznych szkoleń skierowanych do lokalnych mieszkańców, młodzieży szkolnej i studentów z zakresu zakładania, prowadzenia, cięcia oraz doboru odmian winorośli do polskiego klimatu.
Wraz z Towarzystwem Naukowym Sandomierskim brała aktywny udział w powstawaniu i zakładaniu Winnicy Św. Jakuba w Sandomierzu. Jest współorganizatorem wielu konferencji poświęconych tematyce winiarskiej, w tym organizowanych w ramach Święta Młodego Wina w Sandomierzu. Wraz z lokalnymi Winiarzami aktywnie promuje Sandomierski Szlak Winiarski organizując corocznie liczne wydarzenia jak i imprezy tematyczne, które przyciągają do Sandomierza coraz większą grupę enoturystów. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom Sandomierzan jak i turystów, promuje kulturę oraz tradycję winiarską związaną z regionem Ziemi Sandomierskiej, bazując na odkryciach historycznych jak i korzystając z nowoczesnych projektów, wpisujących się w kanon sandomierskiego winiarstwa.
W swojej pracy naukowej zajmuje się również doskonaleniem technologii produkcji sadowniczego materiału szkółkarskiego oraz aspektami uprawy i agrotechniki najważniejszych gospodarczo gatunków sadowniczych w warunkach Ziemi Sandomierskiej.
Jest autorem bardzo wielu publikacji popularno – naukowych w czasopismach branżowych, pracownikiem dydaktycznym I i II stopnia studiów stacjonarnych i niestacjonarnych na kierunkach: Enologia i Cydrownictwo, Ogrodnictwo, Ochrona roślin i kontrola fitosanitarna oraz Zielarstwo i terapie roślinne, promotorem prac inżynierskich i magisterskich z zakresu ogrodnictwa.
Grażyna Milarska
Bożena Ewa Wódz
Bożena Ewa Wódz, kustosz Działu Sztuki Muzeum Zamkowego w Sandomierzu. W wieloletniej pracy zawodowej Pani Bożena – sandomierzanka, absolwentka Wydziału Humanistycznego -Historii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego – realizowanej w sandomierskim Muzeum, w jej twórczych pasjach i naukowych zainteresowaniach czołowe miejsce zajmuje rodzinny Sandomierz.
Tworząc przez lata bogatą, reprezentatywną – szczególnie dla dziejów polskiej sztuki – muzealną kolekcję dzieł plastycznych (ukazaną ostatnio w budzącej podziw ekspozycji – części wystawy urządzonej w stulecie Muzeum) ze szczególną uwagą, pasją, także merytorycznym rozeznaniem skomponowła przez lata imponującą kolekcję malarskich i graficznych sandomirianów. Jej część zaprezentowała przed laty w wydanym przez Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, Albumie widoków Sandomierza; album otwiera wprowadzenie pióra śp. prof. Henryka Samsonowicza.
Motywem inspirującym do obdarowania Pani Bożeny tytułem „Sandomierzanina Roku 2021” jest ubiegłoroczna (2021) publikacja dzieła (272 strony) zatytułowanego Dzieje Zamku Królewskiego w Sandomierzu, wydanego przez Muzeum Okręgowe, świadectwa znakomitych kompetencji Autorki w zakresie warsztatu historyka i historyka sztuki.
Dzieło Pani Bożeny Ewy Wódz, to pierwsze monograficzne ujęcie długich i bogatych w zdarzenia dziejów Wzgórza Zamkowego, oparte o nader szeroką, skrzętnie i umiejętnie wykorzystaną bazę źródłowa-ą z różnych dziedzin (archeologia, historia sztuki, historia polityczna, społeczna). W książce zrelacjonowane zostały dzieje budowli na Wzgórzu Zamkowym, przemiany ich zewnętrznej formy, nieszczęścia, jakie je dotykały („szwedzkie napoje”), dziejowe zdarzenia zmieniające ich funkcje (od królewskiego splendoru po więzienną degradację od XVIII wiecznego zaboru austriackiego po rok 1959 ), aż po czas Muzeum – instytucji w służbie sandomierskiej historycznej pamięci i kultury. A także wspomniane sandomierskie wątki w żywotach władców i królów; również przypomnienie ludzi związanych swą publiczną służbą z tym sandomierskim wzgórzem ( zestaw biogramów wojewodów i kasztelanów sandomierskich).
Książka Pani Bożeny Ewy Wódz, szybko doczekała się uznania. We wrześniu ubiegłego roku otrzymała cenioną Świętokrzyską Nagrodą Muzealną im. Tadeusza Włoszka, przyznaną przez Zarząd Województwa Świętokrzyskiego. „.(…) zostałem wciągnięty w lekturę tekstu napisanego świetnym piórem, interesująco, a przede wszystkim z wnikliwym znawstwem i akrybią ugruntowaną referencjami źródłowo-bibliograficznymi, a często też źródłami ikonograficznymi.
Dodatkowym wsparciem mej rekomendacji niech będzie przypomnienie, że w 2019 roku Pani Bożena Ewa Wodz opublikowała, także staraniem Muzeum Okręgowego, książkę-album Sendomiria. Sandomierz w nowożytnym dziele Civitates orbis terrarum, poświęconą szczegółowej analizie najstarszego widoku naszego miasta, miedziorytu SENDOMIRIA autorstwa Jacoba Hoefnagla, jaki znalazł się w szóstym tomie monumentalnego dzieła Civitates orbis terrarum, wydanego w Kolonii w 1617 roku. Wnikliwa analiza miedziorytu Hoefnagla, pozwoliła Pani Bożenie perfekcyjnie rozpoznać i zrekonstruować obraz gotycko-renesansowego Sandomierza z początku XVII wieku. Także i ta książka, niedługo po wydaniu została zauważona i doceniona – zdobyła laur XVII edycji Nagrody „Bonum Publicum”.
(Krzysztof Burek)
Elżbieta Żak
Sandomierz to moje miasto od zawsze. Tu się urodziłam i wychowałam.
Nawet kierunek studiów wybrałam taki, by móc tu pracować. Po ukończeniu studiów na Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie podjęłam pracę w sandomierskiej hucie szkła i przepracowałam w niej trzydzieści kilka lat.
Na emeryturze moją pasją stało się spisywanie wspomnień, co z kolei wiązało się ze zgłębianiem historii Sandomierza i okolic. Miałam świadomość, że ogromnym i niewykorzystanym potencjałem w zakresie wiedzy o mieście są jego mieszkańcy.
I wówczas przyszedł mi do głowy pomysł, aby utworzyć na facebooku grupę zrzeszającą osoby, które podobnie do mnie, są emocjonalnie związane z Sandomierzem, są dumne że stąd się wywodzą, ale również takie, dla których Sandomierz był „tylko” miejscem dłuższego, czy krótszego pobytu, ale miejscem, które zapadło w pamięć i serce, do którego już zawsze chce się wracać…
Grupa powstała ponad 11 lat temu, w październiku 2010 r. Znaleźli się w niej Sandomierzanie i Sympatycy Sandomierza – rozsiani po całym świecie.
Obecnie jest nas blisko 10 tysięcy i stale nas przybywa. W Polsce mieszka 8,8 tys. członków Grupy, w tym w Sandomierzu 3,6 tys. Znacząca ilość członków (ponad 1 tys.) to Polacy mieszkający za granicą.
Nasze posty pełne są zdjęć, rysunków i obrazów, artykułów historycznych, fragmentów literatury traktującej o Sandomierzu, sylwetek znanych Sandomierzan. Poruszane są również sprawy bieżące dotyczące Miasta. Jako administrator Grupy na bieżąco mam dostęp do danych charakteryzujących grupę, i tak, miesięcznie to około 300 postów, z których te najciekawsze potrafią przykuć uwagę nawet 6 tys. Grupowiczów!
Unikamy polityki, hejtu, komercji – robiąc wyjątek dla popularyzowania książek, obrazów o tematyce sandomierskiej, imprez o charakterze kulturalnym.
Jedna z najmilszych mojemu sercu recenzji, to wpis jednej z Członkiń: „Dzień zaczynam od nabrania dobrej energii, którą wręcz emanuje ta Grupa. Sandomierz to dla mnie najważniejsze miejsce na świecie”.
Prawdę powiedziawszy administrowanie grupą i dbałość o ową „dobrą energię” zajmuje sporo czasu, ale że to czas najlepiej spędzony – nigdy na to nie narzekałam 🙂 Myślę też nieskromnie, że wiele decyzji o odwiedzeniu Sandomierza zostało podjętych pod wpływem zdjęć i postów w Grupie.
W naturze Człowieka leży dzielenie się zachwytem – jeśli widzimy piękny zachód słońca czy niezwykły kwiat, nie chcemy podziwiać tych cudów sami, chcemy pokazać to bliskim nam ludziom.
Grupa „Sandomierzanie i Sympatycy Sandomierza” jest takim właśnie miejscem – gdzie możemy podzielić się miłością do naszego Miasta.
Janusz Sobolewski
Janusz Sobolewski od 20 lat działa w różnych organizacjach społecznych działających w Sandomierzu. Pracę społeczną rozpoczynał w 2002 roku w Sandomierskim Stowarzyszeniu Regionalnym Goworek: w latach 2004-2006 był wydawcą i redaktorem naczelnym Czasopisma Społeczno-Kulturalnego „Goworek”. Od 2006 roku jest członkiem nadzwyczajnym Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Od 2008 roku jest członkiem Sandomierskiego Towarzystwa Naukowego, a od 2017 skarbnikiem zarządu. Od 2008 roku działa w Kapitule Stowarzyszenia Confraternitas Gostomianum, w tym też roku został prezesem Społecznego Komitetu Odnowy Cmentarza Katedralnego. W latach 2006–2010 był radnym Rady Miasta Sandomierza V kadencji. Wspólnie z bratem Piotrem zajmuje się badaniem genealogii i historii rodziny Sobolewskich. W latach 2011- 2013 zostały wydane trzy publikacje książkowe o rodzinie Sobolewskich (m.in. pamiętnik ojca Kazimierza Sobolewskiego z Syberii pt. „Moja droga do Polski”).
Społeczny Komitet Odnowy Cmentarza Katedralnego w okresie 27 lat działalności przeprowadził prace konserwatorskie ponad 130 zabytkowych obiektów na Cmentarzu Katedralnym i Świętopawelskim, prowadzi również działalność popularyzatorską, wychowawczą, wydawniczą (5 książek i 17 numerów „Pisma SKOCK” wydawanego na kwestę). SKOCK od 1992 roku zorganizował 29 kwest na rzecz ratowania zabytkowych, sandomierskich nekropolii, w których uczestniczyło ponad 3000 wolontariuszy i przyniosły one dochód ponad 350 tys. zł. Janusz Sobolewski współpracuje z sandomierskimi szkołami w zakresie opieki nad zabytkowymi nagrobkami oraz przygotowania i organizacji kwest. Współpracuje również z lokalnymi mediami promując działalność stowarzyszenia oraz informując o przygotowaniu i wynikach organizowanych kwest. Z okazji jubileuszu 25-lecia SKOCK opracowano i wydano także dwie publikacje: Album „Cmentarz Katedralny w Sandomierzu 1792 – 2017” autorstwa Janusza Sobolewskiego, ze zdjęciami Ewy Sierokosz oraz książkę Janusza Sobolewskiego „Społeczny Komitet Odnowy Cmentarza Katedralnego w Sandomierzu 1992 – 2017”. Janusz Sobolewski publikuje w Zeszytach Sandomierskich i Sandomierzaninie.
Janusz Sobolewski pracuje również w Kapitule Stowarzyszenia Wychowanków Confraternitas Gostomianum, od 2008 r. jako wicekanclerz, a od 2012 r. pełni funkcję kanclerza. Wraz z członkami kapituły, dyrekcją, nauczycielami i uczniami szkoły przygotował i zorganizował IX (2012) i X (2017) Zjazd Absolwentów Collegium Gostomianum, które zgromadziły wielu wychowanków szkoły.
Po częściach oficjalnych zjazdu zostały wykonane pamiątkowe zdjęcia absolwentów, umieszczane następnie w kalendarzu planszowym Collegium Gostomianum, który stowarzyszenie wydaje od ponad 20 lat. Wieczorem w Hali Sportowej odbyły się tradycyjne bale absolwentów. W niedzielę, w drugim dniu zjazdu odbyły się Walne Zebrania Członków Stowarzyszenia, połączone z wyborem władz. W 2013 roku kapituła CG poparła inicjatywę prof. A. Paszkowskiego i po przeprowadzeniu zbiorki pieniężnej wśród absolwentów, ufundowała wyposażenie pracowni informatycznej w postaci 15 zestawów komputerowych wraz z oprogramowaniem. Kapituła corocznie funduje nagrody okolicznościowe dla najlepszych abiturientów szkoły. W 2021 roku członkowie kapituły brali udział w uroczystościach pogrzebowych wybitnych absolwentów szkoły prof. Andrzeja Schinzla i dr. Janusza Kamockiego, Janusz Sobolewski wygłosił mowy pożegnalne (publikowane w Sandomierzaninie).
Janusz Sobolewski pracuje w Powiatowym Urzędzie Pracy w Sandomierzu, Interesuje się historią, literaturą, polityką, sportem, lubi jazdę na rowerze, spacery i pracę w ogrodzie oraz podróże krajowe i zagraniczne.
Janusz Sobolewski został odznaczony w 2018 roku przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Srebrnym Krzyżem Zasługi „za działalność społeczną, pielęgnowanie dziedzictwa kulturowego”, a w 2017 roku wyróżniony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego złotą odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami”. W 2020 roku został nominowany do tytułu „Sandomierzanin Roku 2019”, a w 2021 roku był nominowany do nagrody Burmistrza Sandomierza „Bonum Publicum”.
