Sandomierz: 31 rocznica sakry biskupiej bp Edwarda Frankowskiego.
Dziś przypada 31 rocznica sakry biskupiej biskupa pomocniczego seniora diecezji sandomierskiej Edwarda Frankowskiego.
Święcenia biskupie otrzymał 5 marca 1989 roku w bazylice konkatedralnej w Stalowej Woli. Jako swoją dewizę przyjął wówczas słowa: „Christus vincit” – „Chrystus zwycięża”.
Biskup Edward Marian Frankowski urodził się 15 sierpnia 1937 r. w Kępie Rzeczyckiej koło Stalowej Woli. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1961. Jako wikariusz pracował w parafii Hyżne koło Rzeszowa i w Jaśle. Jako proboszcz posługiwał od 1967 r. w Stalowej Woli Południe. Następnie w parafii św. Floriana od 1975 r. i w parafii Matki Bożej Królowej Polski w latach 1978-1992. Sakrę biskupią otrzymał w roku 5 marca 1989 r. Początkowo pełnił posługę jako biskup pomocniczy diecezji przemyskiej, a od 1992 r. był biskupem pomocniczym diecezji sandomierskiej. Obecnie, będąc biskupem seniorem, angażuje się w posługę pasterską w diecezji sandomierskiej.
Biskup Edward Frankowski był zaangażowany w działalność społeczną: bronił praw ludzi pracy, szczególnie podczas strajku w 1988 w Hucie Stalowa Wola, jako duszpasterz ludzi pracy organizował pomoc i obronę działaczy opozycji represjonowanych przez władze komunistyczne, szczególnie w stanie wojennym, wspierał tworzącą się „Solidarność” w Hucie Stalowa Wola i w Regionie Ziemia Sandomierska. Był kapelanem NSZZ „Solidarność” (1980-92). Represjonowany przez władze PRL.
Instytut Pamięci Narodowej w 2004 przyznał mu status pokrzywdzonego przez system komunistyczny. W Stalowej Woli inspirował społeczne inicjatywy, m.in. w 1982 pierwsze wybory samorządowe w blokach mieszkalnych, zakładał i organizował Studium o Rodzinie, Ośrodek Kultury Chrześcijańskiej, Klub Inteligencji Katolickiej, Towarzystwo Przyjaciół KUL, Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej. Jako biskup pomocniczy diecezji sandomierskiej organizował zespoły synodalne w ramach II Polskiego Synodu Plenarnego i parafialne oddziały Akcji Katolickiej.
Zapisał się jako twórca i organizator Filii Wydziału Nauk Społecznych KUL w Stalowej Woli (obecnie Wydział Zamiejscowy Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli), gdzie organizował także liczne sesje popularnonaukowe oraz powołał ośrodek formacji świeckich liderów katolickich.
Za swoją działalność uhonorowano go kilkunastoma odznaczeniami. To m.in. Honorowy Obywatel Stalowej Woli (1992), Honorowy Członek NSZZ „Solidarność” (1995), Order Społecznej Fundacji Pamięci Narodu Polskiego „Polonia Mater Nostra Est” (2001), Złoty Medal Związku Oficerów Rzeczpospolitej Polskiej im. Marszałka J. Piłsudskiego przyznany przez Światową Federację Polskich Kombatantów (2005), Medal Wdzięczności Polonii „Gaude Mater Polonia” (2004), Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (2006), Medal Akcji Katolickiej „Za dzieło apostolstwa” (2006), Honorowe Obywatelstwo Gminy Radomyśl nad Sanem (2007), Medal „Za Zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” (2007), Honorowe Odznaczenie Burmistrza Miasta Sandomierz „Bene Meitus” (2007), Honorowe Obywatelstwo Miasta Tarnobrzeg (2008).
